Co robić, gdy dziecko nie chce jechać na kolonie?

Z chęciami i gotowością do wyjazdu bywa różnie – jedno dziecko zdecydowanie chce wyjechać na kolonie i jest emocjonalnie gotowe, drugie co chwila zmienia zdanie (raz chce, a raz nie), a trzecie z kolei od razu odmawia. Podpowiadamy, jak zachęcić dziecko do wyjazdu na kolonie, by jego pierwsze doświadczenia okazały się warte zapamiętania.

Dlaczego dziecko nie chce jechać na kolonie?

Gotowość do samodzielnego wyjazdu w dużej mierze zależy od charakteru dziecka – to, które jest odważne, szybciej się adaptuje, szybciej też zdecyduje się na wyjazd na kolonię czy obóz. Tym, które adaptują się dłużej, są wrażliwe, bardziej przeżywają różne wydarzenia, mają trudność z prawidłową reakcją na bodźce – decyzja przyjdzie znacznie trudniej. Warto przygotować dziecko do wyjazdu, np. poprzez wielokrotne rozmowy ukazujące pozytywne aspekty samodzielnego wyjazdu, przyzwyczajanie do wieczorów i nocy bez rodziców, np. poprzez noclegi u dziadków, ulubionej koleżanki, w przedszkolu. Dobrą praktyką jest wysyłanie dziecka na pierwszy obóz lub kolonie w towarzystwie kolegi, koleżanki, przyjaciela czy przyjaciółki. Jeśli będzie miało w grupie kompana, zwiększy się jego śmiałość i poczucie bezpieczeństwa.

Może się jednak okazać, że dziecko, mimo wielu rozmów, nie będzie w stanie zapanować nad swoim lękiem i przekonać się do wyjazdu bez rodziców – wówczas nie powinno się wysyłać dziecka wbrew jego woli. Niegotowe emocjonalnie i społecznie dziecko, wysłane na kolonie wbrew swojej woli, może zacząć chorować. Bóle brzucha, biegunki czy gorączka to tylko niektóre objawy mogące świadczyć o zaburzeniach adaptacyjnych.

Jak wspierać dziecko?

Zapadła decyzja o wyjeździe, ale nie oznacza to, że wątpliwości minęły. Wahanie się, zmiana zdania jest normalną sytuacją. Na tym etapie warto dalej rozmawiać, dawać poczucie miłości i bezpieczeństwa, pokazywać dobre strony wyjazdu. Należy się jednak powstrzymać przed przekazywaniem dziecku własnego lęku separacyjnego. Ważny jest też sam moment pożegnania – absolutnie nie powinien odbywać się w strugach łez. Widok zapłakanych czy smutnych rodziców zostanie w dziecku na długo. Po wyjeździe należy utrzymywać kontakt z dzieckiem – regularny, o ustalonych porach.

Pierwszy samodzielny wyjazd dziecka to ogromne przeżycie dla niego samego i dla jego rodziców. Jeśli jednak dziecko jest gotowe na taki wyjazd, charakter obozu czy kolonii jest dla dziecka atrakcyjny, a w wyjeździe towarzyszy mu ktoś znajomy jest to sytuacja zdecydowanie bardziej komfortowa.